In dit land van schreeuwlelijkerds moet elke hersenscheet geventileerd worden. Er kan niks gebeuren, of je moet je mening al klaar hebben. Ongeïnformeerd? Geen probleem, wat je niet weet vul je in. Waar ik in mijn werk leer dat aannames onvergeeflijk zijn, is de gemiddelde mening ermee doorspekt. Op basis van halve verhalen, aangevuld met een hoop vooroordelen, schreeuwen we onze mening de wereld in. Ruimte voor nuance is er niet, ruimte om vragen te stellen en na te denken nemen we niet. In de waan van de dag moeten we nu onze mening klaar hebben.
Category:
Overig
Held! Je had de moed mij aan te spreken op mijn falen als automobilist. Ik bracht de algehele verkeersveiligheid wel heel erg in gevaar door mijn weigering mijn ogen te gebruiken. Wat nou als je je kind bij je had gehad. Het gaat al zo vaak fout op dat punt. Gelukkig had je goede remmen. Je claxon deed het ook perfect. Maar je dacht niet dat ik die hint snapte, dus nam je de moeite naar mijn auto te lopen en mij aan te spreken. Je was duidelijk erg geschrokken en maakte mij duidelijk dat ik echt een gevaarlijke situatie had gecreëerd.
U voelt zich gediscrimineerd. En heel Televaag-lezend Nederland mag dat weten. U woont in het mooie Friesland. En nu, na een jaar of tien, komt u tot de ontdekking dat ze daar Fries spreken. O jee! U verstaat dat niet! U wordt buiten gesloten! En dus moeten de Friezen – die daar al wat langer wonen dan een jaar of tien – zich aanpassen aan u. Ze moeten Nederlands spreken omdat u ze anders niet verstaat.
Gaten in het wegdek moeten verboden worden. Helemaal als ze onzichtbaar zijn geworden doordat ze vol staan met regenwater, waarvan het oppervlak net zo zwart is als het asfalt eromheen. Van die gaten waar je in je haast onvermijdelijk in stapt om vervolgens ongenadig op je plaat te gaan. Dubbelgeklapte enkel, schaafwonden en een allesverterende drang om keihard te vloeken – dat werk. Dat je de rest van de dag kreupel loopt en met een gat in je panty en dat je niet fatsoenlijk kan zitten door de stijfheid in je heupen. En om het af te maken wil typen ook niet meer zoals het hoort omdat je pink opengeschaafd is precíes op het scharnierpunt vlak voorbij je nagel waardoor je dat niet meer buigen kan door de veel te grote pleister die je er noodgedwongen op geplakt hebt. Het wordt tijd dat ze op je werk kleinere pleisters leveren. Maar het ergste? Het allerergste? Dan zijn de omstanders. Of, in dit geval, de omzitters.
Ik had het kunnen weten. Als je willekeurige mensen vraagt om suggesties voor blogonderwerpen, is er altijd één die met een grappig bedoeld bizar iets komt. Iets in de trant van ‘waarom is het ’s nachts donkerder dan buiten?’ of ‘wat je op een vrije avond doet en waarom niet’. Deze was zo bizar dat ik hem zelf niet had kunnen bedenken. Echt heel bizar. Zo bizar dat je denkt: ik negeer dit, ik doe hier niets mee. Dat zou alleen wel heel makkelijk zijn. Hoe leuk is het om tóch die uitdaging aan te gaan?
Enige dagen geleden slingerde ik via Twitter de vraag de wereld in: ‘waar vind jij dat ik over moet bloggen?’ De eerste reactie kwam van Maarten de Jonge, een mede-SP’er. Dat idee resulteerde in het blog ‘Brood en spelen’. Dit wordt de tweede blog in de serie. Punkmedia daagde me uit tot het schrijven van een blog over aandacht. Dat iedereen maar steeds meer aandacht wil. Steeds meer, steeds meer, steeds meer… Online en daarbuiten is de wereld steeds meer veranderd in een ‘planet look-at-me!’. En ook ik maak mij daaraan schuldig.
Teveel ideeën om over te bloggen in combinatie met te weinig inspiratie is niet heel fijn. Heel veel losse ideetjes dwarrelden door mijn hoofd, maar met geen van allen kon ik echt iets beginnen. Daar kan ik dus niet tegen. Dus besloot ik het eens anders aan te pakken en mensen te vragen om ideeën aan te dragen. Daar kreeg ik meer respons op dan verwacht. Eén van de suggesties op Facebook was ‘Tja, sport…. Hoe de overheid sport moet steunen? Of juist niet?’